Groen is het nieuwe grijs

Groen en duurzaamheid zijn al lang geen woorden meer die bij een breed publiek de associatie oproepen met geitenwollen sokken en naïeve wereldverbeteraars.

Nee, de mening dat we zorgvuldiger moeten omgaan met de planeet is steeds breder gedragen. En dus moet de commercie hier in mee.

De NS rijdt op windenergie, AH pakt met de Nationale Postcodeloterij uit met een ‘Doe maar lekker duurzaam’ campagne, energiemaatschappijen bieden groene energie voor dezelfde prijs als grijs aan en als ik mijn LinkedIn feed mag geloven zijn Coke en Pepsi in een nieuwe strijd belandt wie van de twee rivalen het meest doet tegen de berg plastic op onze planeet. Het ene initiatief komt mij oprechter over dan het andere. Kijk bijvoorbeeld wat Teun van de Keuken schrijft over de duurzaamheidscampagne van AH of wat de Consumentenbond meldt over groene energie .

En dat brengt me op de vraag: wat is duurzaam? Wanneer kun je het als groen verkopen? Als je op Twitter zou melden dat kernenergie heel duurzaam is, durf ik te voorspellen dat je niet alleen leuke reacties krijgt. Maar als je het perspectief neemt dat kernenergie als oplossing betrokken moet worden om fossiele energieopwekking terug te dringen op plekken en situaties waar echt duurzame energiebronnen nog niet volstaan, dan zullen al meer mensen achter dat standpunt te krijgen zijn. Waarmee ik wil zeggen: duurzaam en groen zijn geen harde criteria. Of iets duurzaam is, is mede afhankelijk vanuit het perspectief van waaruit je het bekijkt.

Het gevolg van de (soms iets te makkelijke) commerciële claims is dat het niet lang gaat duren of consumenten haken af op boodschappen die duurzaamheid claimen. De groene boodschappen onderscheiden zich niet meer in het reclameblok op TV of op de tijdlijn van een social medium. Ik kan alleen maar hopen dat duurzaam en groen de nieuwe norm worden en dat je je als bedrijf daarin alleen kan onderscheiden met initiatieven die echt een positieve impact hebben.